Rock-Metal Dutluğu

Savatage ve TSO'nın lideri Jon Oliva'nın solo albümü 2013 çıkışlı Oliva: Raise The Curtain albümünden bir parça.
Klavyenin etkin kullandığı ve senfonik özelliklerin öne çıkması hoşuma gitti. Albümün tümü dinlemeye değer, özellikle Soul Chaser parçası.
2:11 den başlayan klavyenin önde olduğu ritim klasik progu hatırlatması açısından güzel bir deneyim.
Albüme 16 kadar müzisyen emek vermiş, epeyce geniş bir kadro, içlerinde değişik enstrümanlar kullananlar olmuş. Senfonik özelliğine katkı vermiş görünüyorlar.

Gerçekten büyük ve yaratıcı bir müzisyen. Hak ettiği değeri bulmuş mu bilemeyiz.

Alkolik bir sürücünün kendisi gibi çok iyi müzisyen olan kardeşinin ölümüne yol açması acı bir hikaye.

https://www.youtube.com/watch?v=-Uyh-mH-mvQ&list=PL3dvVKoLMdufY-eycUWQG5Xy1_jNZOno1

https://www.youtube.com/watch?v=LBgTiLMTlxo

Ayreon'un The Human Equation albümünün 11. şarkısı Love.

James Labrie'nin - Me
Heather Findlay'in - Love
İrene Jansen'ın - Passion
Magnus Ekwall'ın - Pride
Devon Graves'in - Agony
Mikael Akerfeldt'in - Fear
Marcela Bovie'nin - Wife
olduğu şarkı.

Albüm zaten baştan sona adeta opera :)

Müziğin yerinde dinlenmesi gerektiğini düşünenlerdenim. Konser olabilir, arkadaş ortamı olabilir, sokak olabilir... Etkileşimin bulunduğu herhangi bir mecra... Evet, bir milyon kişi toplanıp Led Zeppelin'in kapısında her gün yatıp kalkmamız pek uygun olmayacaktır ama zaten bir müziğin/grubun/kişinin bu kadar ayrışması da pek tercih edilesi değil benim için. Güzellik her yerde yaratılıp her yerde algılanmalı; ayrışmamalı.

Zaman içinde arkadaşlarımdan, ortamımdan ayrı düştüm. Çeşitli sebeplerle toplumdan soyutlandım, müziğe doğrudan erişim imkanımı yitirdim. Ne onu icra edebildim ne de kendi akışı içerisinde dinleyebildim.

Bu noktada internet radyoları bir tür "ara yol" olarak çıktı karşıma. Algoritmaların döşediği ya da kişinin kendi istediği parçalardan ziyade, bir tür "etkileşim" içerisinde müziğe kapılma imkanı... Kabloların öte yanındaki her kimse onunla birlikte dinleme, tartışma, düşünme imkanı...

En çok takdir ettiğim, Düş'ü en çok hissettiğim parçalarla da bu radyolar sayesinde tanıştım. Aşağıdaki şarkı sanırım buna güzel bir örnek olacaktır.

Tımarhaneye tıkılmış bir zihin var bu şarkıda. İçten içe kaynayan bir ruh. Bir şeylerin yanlış olduğunu hisseden ama isimlendiremeyen, harekete geçmek için gerilen ama ne yöne fırlayacağını bilemeyen birisi. Ve, bir de ses... Geceleri ona fısıldayan, kabuslarını deşip neler olacağını anlatan... Tam bir deli işi.

Lakin, şarkıyı dinlerken o sese kulak verdiğimizde bir şeyi fark ediyoruz. Bir delinin canavarından çıkan bu sözler o kadar da yanlış değiller. Yüreğimizde yankılanan, aklımızdan geçen, bize doğru gibi gelen şeyler...

Tabii o radyo büyüsü bozulup parçayı sonradan dinlediğimde tüm bu atmosfer puf oldu gitti, ama şarkı hala güzel
"Madness or genius apart
We start it tomorrow"
\m/

https://youtu.be/xJSgS_mRy0Q

Büyük müzisyen Vangelis hayatını kaybetmiş. Toprağı bol olsun. Günün anısına üyesi olduğu Aphrodite's Child grubundan 666 albümünün hitlerinden bir parça paylaşayım dedim. Kendisine prog-rock'ın unutulmaz albümlerinden birisini kazandırdığı için müteşekkiriz. https://www.youtube.com/watch?v=3KCbqhJt16k